Cerkiew w Równi
Cerkiew w Równi jest jednym z symboli Bieszczadów, niezwykła i oryginalna. Próżno szukać identycznej w innych częściach Karpat. Klasyfikuje się jako bojkowską, jednak różni się od cerkwi reprezentujących styl bojkowski prosty.
Świątynia została wzniesiona w pierwszej połowie XVIII wieku, choć niektórzy uważają, że istniała już wcześniej w XVII wieku; są też inne datowania powstania świątyni wskazujące rok 1790. Konsekrowana pod wezwaniem Opieki Bogurodzicy.
Do roku 1951 wieś, podobnie jak i okoliczne miejscowości, była poza granicami Polski. Po przesiedleniu miejscowej ludności rusińskiej na wschód cerkiew nie była użytkowana w celach religijnych, lecz służyła jako magazyn rolniczy.
Na skutek starań miejscowej ludności władze państwowe oddały 3 marca 1972 roku Kościołowi katolickiemu bardzo zniszczoną zabytkową świątynię. Od tego czasu mieszkańcy Równi wspólnie z duszpasterzami wykonali wiele prac remontowych oraz ufundowali niezbędne wyposażenie do sprawowania kultu. Nowy kościół stał się filialnym utworzonej w 1971 roku parafii rzymsko – katolickiej z siedzibą w Ustjanowej Górnej. Nie zachował się pierwotny wystrój świątyni. Nad ołtarzem w świątyni znajduje się barokowy krzyż ofiarowany w 1973 roku przez J.E. Biskupa Ignacego Tokarczuka, który został w 1945 roku przywieziony przez imigrantów ze wschodu do Przemyśla.
Na przycerkiewnym cmentarzu znajduje się klika starych nagrobków.
