Cerkiew w Ustjanowej
Świątynia została wzniesiona w roku 1792 na miejscu wcześniej istniejącej, powstałej w 1526 roku. Po wysiedleniu tutejszej ludności ukraińskiej w 1951 roku długo stała opuszczona. Jej walory zabytkowe doceniano kilkukrotnie, przeprowadzając inwentaryzację i prace konserwatorskie. Po pracach konserwatorskich w 1969 roku planowano nawet utworzyć ekspozycję regionalną.
Świątynia przeszła w użytkowanie Kościoła rzymskokatolickiego w 1971 roku. Dokonano wówczas gruntownego remontu.
Cerkiew ustianowska jest świątynią orientowaną, konstrukcji zrębowej, pobitą gontem, trójdzielną. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie, z zakrystią. Całość jest oszalowana gontem, przedsionek zaś deskami. Konstrukcję pokrywają dachy kalenicowe. Nad nawą główną znajduje się wieżyczka sygnaturowa z krzyżem greckim.
We wnętrzu jest strop płaski, belkowy oraz chór muzyczny nadwieszony.
Ozdobą wnętrza jest rokokowy ołtarz główny z końca XVIII wieku, a także kropielnica kamienna z datą 1862 roku. Na belce tęczowej widnieje napis „Anno Domini 1792”.
Przy świątyni znajduje się kaplica grobowa Szemelowskich zbudowana około 1890 roku. Na przycerkiewnym cmentarzu zachował się do dziś tylko jeden nagrobek.
