Wzniesiona w 1874 roku pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Bożej. Służyła unitom do 1951 roku, kiedy ustrzyckich Rusinów wywieziono w głąb ZSRR w ramach wymiany odcinków przygranicznych (akcja H-T). Przez kolejne dwa lata w cerkwi modlili się katolicy łacińscy, przesiedleni tu z terenów nadbużańskich. Po wyremontowaniu kościoła cerkiew zamieniono na magazyn zbożowy, a następnie – na magazyn materiałów budowlanych. Pozostawione przez wiernych nieliczne księgi i sprzęty liturgiczne zostały zniszczone lub skradzione. Nie został ślad również po przycerkiewnym cmentarzu. Stoi na nim jedynie drewniany krzyż upamiętniający 950-lecie chrztu Rusi. Ustawiono go w 1938 roku; kilkukrotnie podczas wojny był niszczony, a później ponownie wkopywany. Grekokatolicy odzyskali zdewastowaną świątynię w 1980 roku. Od 1985 roku, po generalnym remoncie, w każdą niedzielę odprawiane są w niej nabożeństwa. Modlą się tu Ukraińcy głównie z powiatu bieszczadzkiego. Przy cerkwi murowana dzwonnica; w jej wnękach trzy dzwony wykopane w latach dziewięćdziesiątych w pobliskim Dźwiniaczu Dolnym, ukryte przez tamtejszych unitów wkrótce przed ich wysiedleniem w głąb ZSRR w 1951 roku.
